طراحی مدل سنجش میزان آمادگی سازمان‌های صنعتی مأموریت‌محور جهت ایفاء نقش هماهنگ‌کننده در زیست‌بوم کسب‌وکار اجتماعی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه مدیریت استراتژیک، دانشگاه عالی دفاع ملی، تهران، ایران.

2 گروه مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.

3 گروه مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران.

4 گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد و مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

چکیده

سازمان‌های صنعتی مأموریت‌محور، در مواجهه با چالش‌هایی همچون درون‌نگری، بهره‌وری پایین و فشارهای فزاینده محیطی، نیازمند تحول بنیادین در ساختار و راهبردهای خود هستند تا بتوانند در فضای پویای رقابتی امروز تداوم یابند. غلبه بر این چالش‌ها مستلزم عبور از شیوه‌های سنتی مدیریت و بهره‌گیری از فرصت‌های همکاری در زیست‌بوم‌های کسب‌وکار اجتماعی است؛ زیست‌بوم‌هایی که تعامل میان سازمان‌های مردم‌نهاد، جوامع محلی و کسب‌وکارهای اجتماعی را با هدف خلق ارزش اجتماعی و پایداری تسهیل می‌کنند. در این میان، ایفای نقش هماهنگ‌کننده زیست‌بوم توسط سازمان‌ها - از طریق ایجاد شبکه‌ای مبتنی‌بر اعتماد، تسهیم منابع و هم‌سویی اهداف ذی‌نفعان- می‌تواند نقشی کلیدی در تحقق مأموریت و دستیابی به پایداری ایفا کند. پژوهش حاضر با هدف طراحی و اعتبارسنجی مدلی عملیاتی به‌منظور سنجش میزان آمادگی سازمان‌های صنعتی مأموریت‌محور جهت ایفای نقش هماهنگ‌کننده در زیست‌بوم‌های کسب‌وکار اجتماعی انجام شده است. روش تحقیق، آمیخته و به صورت متوالی است؛ به‌گونه‌ای که در مرحله کیفی، با تحلیل مضمون مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با خبرگان صنعت و دانشگاه، ابعاد کلیدی شناسایی شد و سپس در مرحله کمی، پرسش‌نامه‌ای ساختاریافته تدوین گردید. داده‌های گردآوری‌شده از ۲۰ خبره صنعتی، با استفاده از آزمون فریدمن تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ابعاد «فعالیت‌های کلیدی»، «جریان‌های درآمدی» و «ارزش پیشنهادی»، بالاترین اولویت را دارند. روایی محتوایی مدل توسط خبرگان دانشگاهی تأیید و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ احراز شد. دستاورد اصلی پژوهش، ارائه ابزاری معتبر و کاربردی برای سنجش و ارتقاء قابلیت هماهنگ‌کنندگی سازمان‌های مأموریت‌محور و خلق ارزش پایدار در تعامل با ذی‌نفعان است.  

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار